Death Valley en scheuren als ervaren Amerikanen. - Reisverslag uit Bakersfield, Verenigde Staten van Remco&Marley Visée - WaarBenJij.nu Death Valley en scheuren als ervaren Amerikanen. - Reisverslag uit Bakersfield, Verenigde Staten van Remco&Marley Visée - WaarBenJij.nu

Death Valley en scheuren als ervaren Amerikanen.

Door: Marley

Blijf op de hoogte en volg Remco&Marley

27 Oktober 2016 | Verenigde Staten, Bakersfield

Hoi! Jeetje wat was het vroeg. Om 2.30uur naar bed toe gaan en om 7.00uur willen vertrekken was erg enthousiast. Uiteindelijk zaten we om 7.30uur in de auto. Death Valley en Sequoia stonden op het programma en dat via een tocht van 475 kilometer (minimaal).
Death Valley doet zijn naam eer aan: wat een lang (dood) stuk zeg! Enorm lange wegen, veel stenen, hier en daar een zandduin maar verder een hele lange weg. We zijn er een heel stuk doorheen gereden en Remco heeft snel het rijden overgenomen omdat ik moe was en wilde slapen haha!
We hadden de afgelopen tijd steeds flesjes water gekocht om in de auto te hebben, steeds ongeveer 12 liter water, we waren dus goed voorbereid steeds. TOT we in Death Valley aankwamen. Door de achtbaan van Las Vegas hadden we geen nieuwe flesjes water gehaald waardoor er nog één liter water in de auto was. Deze was vroeg in de ochtend al op en toen moesten we dus nog door Death Valley heen, oeps haha! Aan het einde van Death Valley was gelukkig een winkel waar we water konden kopen, dus eind goed, al goed.
De reis vervolgde zich naar Sequoia, hier is ook het Giant Forest, waar enorm grote bomen staan. Hier hadden we erg veel zin in. Nadat ik even had geslapen ben ik verder gaan rijden zodat Remco bij kon slapen (wij zijn ook niet meer de jongsten haha), de weg liep door en langs allemaal bergen, de oren plopten er wederom op los. De wegen waren stijl en bochten waren scherp, heel hard durfde ik dus niet te rijden. Uiteindelijk kwamen we stil te staan en bleek er voor ons een ongeluk te zijn gebeurd. Alle auto’s die ons tot dat moment met een flink tempo hadden ingehaald reden hierna ook langzamer, gelukkig maar.
Uiteindelijk zagen we een bord waarop stond dat we het Sequoia forest verlieten: hoe kan dat nou? We hadden amper wat gezien! Wel in de vallei een mooi stroompje water, maar geen grote bomen. We zijn snel langs de kant gaan staan om te kijken waar het mis was gegaan, we kwamen er echter niet uit en besloten dat we naar het hotel zouden gaan om ons even goed te oriënteren. Ook dit hotel was weer lekker en fijn, één bed dit keer! Het internet was alleen slecht: er was in Bakersfield een autoshow waar jaarlijks heel veel mensen op af komen, dus het hotel was volgeboekt, dan gaat internet ook wat minder natuurlijk.
We kwamen erachter dat we de volgende dag -gelukkig- nog langs het Giant Forest konden gaan zonder heel veel om te rijden (we waren via de andere kant Sequoia binnengekomen), dus dat zou de volgende dag op de planning komen.
We zijn naar een diner gegaan en hier heeft Remco zijn verstand verloren: hij hoorde de servettenhouders trillen alsof er een telefoon over gaat. Ik heb dubbel gelegen en heb nauwelijks wat van mijn eten geproefd, Remco was helemaal geobsedeerd door die servethouder, geweldig! We zijn uiteindelijk vroeg in slaap gevallen: moe van Las Vegas, het weinige slapen en de intensieve tocht.
De volgende ochtend zijn we dus naar Sequoia gereden, naar het Giant Forest. Ik had een route uitgezocht die ons door Sequoia zou leiden en daarna uit zou komen bij Yosemite. Jeetje wat is Sequoia mooi zeg, tussen de gewone bomen staan in een keer hele mooie, rustieke, nep-ogende enorm grote bomen. Je valt er weer stil van. Zo hoog als je kan kijken zijn de bomen, ze zien er zo mooi uit, echt prachtig.
We zijn naar General Sherman gegaan: de dikste boom. De wandeltocht erheen was zo’n 1,6km, best stijl naar beneden. Van veraf denk je: deze is net zo groot en dik als de andere grote bomen, tot je beneden bij de stam uitkomt. Wat een enorm ding zeg! Het is niet de hoogste boom, maar zeker wel een hele dikke!
Hierna zijn we doorgereden naar General Grant, de tweede dikste boom. Hier konden we de auto praktisch bij de boom parkeren. We hebben weer een rondje gelopen van ongeveer een kilometer (minder stijl gelukkig). Je kon er ook door een boomstam heenlopen, geweldig. Hier zijn we ook een bus met Nederlandse toeristen tegengekomen, pff wat praten die hard zeg! We hebben onze mond gehouden om niet in gesprek te hoeven gaan, heel sociaal haha!
Onze volgende stop was Yosemite, weer een flinke tocht, maar minder heuvelig en niet direct door de bergen heen.
Yosemite is vooral uitgerekt. Nadat je het park binnen bent moet je nog minstens 28 mile rijden (ongeveer 45 km) om bij de watervallen hiervan uit te komen. Deze weg gaat wel over heuvels, langs afgronden en bochten zijn heel krom.
Eenmaal uitgekomen bij de plek waar we wilden zijn hebben we weer een stuk gelopen. De herten liepen rustig om ons heen, zo tam waren ze! We hebben het rolstoelpad genomen om bij de watervallen uit te komen om niet al te stijl omhoog te hoeven lopen (de kuiten voelden we inmiddels aardig). Wat een mooi en rustgevend uitzicht en vooral wat jammer dat er toeristen zijn die ver in het water en op de rotsen staan wat niet mag. De watervallen zijn heel mooi, het beekje wat stroomt is zo helder en de rotsen waar het vanaf valt zijn robuust.
Voor we het doorhadden was het al 17.00uur geweest, het zou bijna donker worden, we werden ook moe dus het was tijd om terug te gaan. Bij Yosemite kan je op een bepaald punt maar één kant op (éénrichtingsverkeer), daarnaast was er een omleiding. Daardoor waren we om 18.00uur pas op de goede weg terug naar het hotel. Het werd ondertussen donker en veel auto’s wilden het park uit. Er werd in een soort colonne gereden want ja: je rijdt liever met mensen samen dan dat je alleen de bochten moet zien. Wij reden achter een stel ervaren Amerikanen: die weten wel van scheuren en bochten. We hebben geprobeerd hierachter te blijven want alleen rijden zagen we echt niet zitten. We hebben dus gezellig door Yosemite gescheurd om uit het park te komen, doodeng, maar stiekem ook heel cool! Uiteindelijk kom je bij een tankstation aan, dan moet je nog ruim 16 km maar dan is de weg niet meer zo kronkelig en stijl. Om 20.00uur waren we eindelijk het park uit en bij een wegrestaurant om wat te eten, om 20.30uur waren we ingecheckt, kwamen we erachter dat we wederom slecht internet hadden dus zijn we vrijwel direct gaan slapen. Yosemite was het laatste National Park waar we in geweest zijn, best gek eigenlijk. Elke dag hebben we eigenlijk wel twee National Parken bezocht, allemaal zo anders van elkaar maar ieder Park heeft zijn eigen schoonheid.
De laatste tocht was terug naar San Francisco, ook hiervoor besloten we vroeg te vertrekken om nog heerlijk over Pier 39 te kunnen lopen, wellicht nog wat souvenirs te kopen en toerist spelen voor de vakantie voorbij zou zijn..
CU Soon!
xrm

  • 27 Oktober 2016 - 20:19

    Jolanda:

    Ongelofelijk dat er zulke mooie plekken op aarde zijn. Jullie hebben echt heel veel gezien, wat een dikke bomen zeg.
    Leuk om weer te lezen.
    Liefs mutti/Jolanda

  • 28 Oktober 2016 - 13:29

    Jantien:

    Heb je nog een zaadje van de sequoia boompje meegenomen om hier te poten? Hoe heet was Death valley nu? Het zit er bijna op, nog even genieten van SF en dan kunnen jullie toch terugkijken op een fantastische huwelijksreis. Groet Jantien

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Remco&Marley

Nadat wij op 7-10 zijn getrouwd, is op 10-10 onze huwelijksreis begonnen. We gaan naar de USA! San Francisco, Los Angeles en Las Vegas. Daartussen komen we nog langs Nationale Parken en verder veel kilometers in de auto!

Actief sinds 13 Okt. 2016
Verslag gelezen: 477
Totaal aantal bezoekers 5305

Voorgaande reizen:

10 Oktober 2016 - 25 Oktober 2016

Huwelijksreis!

Landen bezocht: